Przepisy zakresie kształcenia zawodowego niezgodne z Dyrektywą 112

Podatnik świadczący usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego przy zastosowaniu zwolnienia powinien powoływać się na przepisy unijne.

Spór przed organami podatkowymi, a następnie przed WSA i ostatecznie NSA toczył się o możliwość zastosowania przez podatnika  – prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą – zwolnienia z VAT w zakresie prowadzenia szkoleń doskonalących umiejętności zawodowe fizjoterapeutów i lekarzy.

Organ podatkowy – mimo ugruntowanej linii orzeczniczej i uznania, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT jest niezgodny z dyrektywą 2006/112/WE (dalej: Dyrektywa 112) – stanął na stanowisku, że podatnik nie spełnia wymogów wskazanych w odrębnych przepisach, a w szczególności podatnik nie świadczy usługi pod kontrolą państwa, a tylko takie okoliczności pozwalają na zastosowanie zwolnienia w oparciu o art.132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112.

WSA w Poznaniu w wyroku z 7 czerwca 2016 (sygn. I SA/Po 481/16) stwierdził, że właściwe implementowanie art.132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112 powinno polegać na uzależnieniu zwolnienia usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego od świadczenia takich usług przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, a nie od uregulowania istotności prowadzenia tego rodzaju szkoleń w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Taka wykładnia znacznie zawęża zakres zwolnienia wbrew regulacjom unijnym. W tym miejscu należy przywołać wyrok TSUE z 28 listopada 2013 w sprawie C-319/12 (MDDP sp. z o.o. Akademia Biznesu sp.k.), w którym powyższy argument został podniesiony, a Trybunał potwierdził, że art. 132 ust. 1 lit i Dyrektywy 112 nie sprzeciwia się zastosowaniu zwolnienia dla podmiotów komercyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I FSK 1640/16) za wyrokiem WSA w niniejszym sporze stanął po stronie podatnika uznając jego prawo do zastosowania zwolnienia z VAT w opisanym stanie faktycznym.

NSA w wyroku zarzucił organowi podatkowemu skupienie się wyłącznie na ocenie wymogów dotyczących zastosowania zwolnienia zawartych w polskich przepisach ustawy o VAT, które jak zostało to już zaznaczone są niezgodne z Dyrektywą i interpretowane zawężająco.

To kolejny wyrok, który podnosi niezgodność polskich przepisów z dyrektywą i wskazuje, że tym samym podatnicy, jak również organy podatkowe w tego typu sprawach powinny uwzględniać przepisy unijne. Może ten wyrok spowoduje przełom… czas pokaże.