Podstawa opodatkowania podatku od nieruchomości od budowli – pomniejszona o odpisy amortyzacyjne czy też nie?

WSA  w Kielcach w wyroku z 13 lutego 2019 r. (sygn. I SA/Ke 3/19) zaprezentował bardzo korzystne dla podatników stanowisko, zgodnie z którym w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi ich wartość z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, a nie wartość początkowa niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne jak to przyjmowała dotychczas większość podatników. W świetle art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z 1 stycznia tego roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Innymi słowy, podatnik wykorzystujący w swojej działalności gospodarczej daną budowlę, jest zobowiązany aby co roku płacić podatek od nieruchomości w wysokości 2% (tyle bowiem wynosi stawka podatku od nieruchomości dla budowli) jej wartości początkowej stosowanej na potrzeby amortyzacji w podatku dochodowym. WSA podkreślił, że ustawodawca nie wprowadził zakazu pomniejszania podstawy opodatkowania podatku od nieruchomości dla budowli całkowicie zamortyzowanych o dokonane w poprzednich latach odpisy amortyzacyjne. Sąd uznał również za logiczną wykładnię dokonaną przez podatnika, zgodnie z którą podstawa opodatkowania (w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych) powinna zawierać w sobie mechanizm uaktualnienia ich wartości. Dodatkowo, WSA uznał wykładnię przepisów ustawy podatkowej na niekorzyść podatnika jako niedopuszczalną, tym bardziej, że dotyczy ona konstrukcyjnych elementów podatku. Jest to kolejny w ostatnim czasie przykład korzystnej interpretacji przepisów dotyczących środków trwałych, które prezentuje WSA, pomimo ukształtowanej już wcześniej praktyki i linii orzeczniczej.   Wcześniej WSA w Warszawie w wyroku z 11 grudnia 2018 r. (sygn. III SA/Wa 566/18) stwierdził, że stawkę amortyzacyjną można obniżać z mocą wsteczną, natomiast w wyroku z 17 kwietnia 2019 r. (sygn. III SA/Wa 1905/18), również WSA w Warszawie, rozstrzygnął, że podstawa opodatkowania tzw. podatku od nieruchomości komercyjnych może zostać pomniejszona o odpisy amortyzacyjne dokonane we wcześniejszych miesiącach. Omawiany wyrok dotyczy tylko budowli w pełni zamortyzowanych, gdyż z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że w przypadku budowli w trakcie amortyzacji podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie powinna być pomniejszona o odpisy amortyzacyjne. Wyrok WSA w Kielcach potencjalnie zatem  może być stosowany do budowli których okres amortyzacji już się zakończył (w przypadku obiektów inżynieryjnych okres amortyzacji wynosi co do zasady ponad 22 lata, a w przypadku urządzeń technicznych może wynosić 10 lat). Należy zatem, pomimo utartych schematów, stale sprawdzać zasadność przyjętych interpretacji.  Warto również powoływać się na zasadę wykładni „in dubio pro tributario”.