Określenie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT

Wyrok NSA z 20 czerwca 2024 r., sygn. I FSK 1194/20.

Czego dotyczyła sprawa?

Sprawa dotyczyła ustalenia, czy niemiecka spółka Fujitsu General (Euro) GmbH z siedzibą w Dusseldorfie, posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT. Spółka ta korzystała z usług polskiego podwykonawcy, który świadczył usługi logistyczne i składowania towarów na terenie Polski. Kluczowe było określenie, czy te działania stanowiły wystarczającą podstawę do uznania, że spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, co wiązałoby się z koniecznością rozliczania VAT w Polsce.

Stanowisko KIS

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej [dalej: KIS] w interpretacji z 15 maja 2019 r.[1], uznał, że spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Argumentacja KIS opierała się na definicji stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającej z rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 oraz orzecznictwa TSUE. Według organu obecność infrastruktury technicznej i personelu w Polsce, nawet jeśli były one wynajmowane lub zatrudniane przez podwykonawcę, oznaczała, że spółka miała stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. KIS podkreślił, że kluczowe jest zaangażowanie w sposób zorganizowany i ciągły w działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Uchylenie interpretacji przez WSA

Wojewódzki Sąd Administracyjny [dalej: WSA] w Gliwicach w wyroku z 11 marca 2020 r.[2], nie zgodził się ze stanowiskiem KIS i uchylił zaskarżoną interpretację. WSA uznał, że działalność podwykonawcy nie wystarcza do uznania, że spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Sąd podkreślił, że kluczowe decyzje biznesowe oraz zarządzanie działalnością spółki są realizowane w Niemczech, a działalność podwykonawcy ma charakter wyłącznie techniczny, bez możliwości nadzoru ze strony spółki nad personelem podwykonawcy. WSA stwierdził, że dla uznania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej konieczne jest posiadanie przez spółkę własnego personelu i infrastruktury w Polsce, co w tym przypadku nie miało miejsca. Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA w Gliwicach do NSA.

Wyrok NSA

Naczelny Sąd Administracyjny [dalej: NSA] w wyroku z 20 czerwca 2024 r.[3], potwierdził stanowisko WSA uznając, że niemiecka spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. NSA wskazał, że kluczowe decyzje biznesowe i zarządzanie działalnością spółki są realizowane w Niemczech, a działalność polskiego podwykonawcy ma charakter wyłącznie techniczny i pomocniczy. NSA podkreślił, że brak możliwości zarządzania personelem i infrastrukturą podwykonawcy przez spółkę oraz brak własnej infrastruktury i personelu w Polsce wykluczają uznanie, że spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Znaczenie w VAT

Wyrok NSA stanowi potwierdzenie ukształtowanej już linii orzeczniczej i ma istotne znaczenie dla określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT.

Orzeczenie to potwierdza, że sam fakt korzystania z usług podwykonawcy w Polsce nie wystarcza do uznania, że zagraniczna spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Kluczowe jest, aby spółka miała własny personel i infrastrukturę na terytorium Polski, co umożliwia samodzielne wykonywanie czynności opodatkowanych VAT. Wyrok ten stanowi istotne wytyczne dla firm zagranicznych korzystających z usług polskich podwykonawców i może wpłynąć na interpretację przepisów podatkowych dotyczących VAT przez organy podatkowe i sądy administracyjne.

*****

[1] Sygn. 0114 KDIP1-2.4012.144.2019.1.J.

[2] Sygn. I SA/Gl 1029/19.

[3] Sygn. I FSK 1194/20.