Nieodpłatne poręczenie a oświadczenie o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych – uchylenie negatywnej interpretacji

Jak opisywaliśmy w jednym z naszych wpisów, ostatnimi czasy ukazały się negatywne interpretacje indywidualne, odnoszące się do nieodpłatnych poręczeń oraz możliwości złożenia oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych. Zgodnie z tymi interpretacjami w sytuacji, w której podatnik otrzyma nieodpłatne poręczenie i rozpozna, na cele podatkowe, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, nie będzie uprawniony do złożenia oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych, w części o której mowa w art. 11m ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT. WSA we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy, nie zgodził się z podejściem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. W wyroku z dnia 22 lipca br. (sygn. I SA/Wr 269/20), WSA uchylił, zaskarżoną przez podatnika, negatywną interpretację indywidualną w zakresie nieodpłatnych poręczeń i możliwości złożenia oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych. Jak wskazał sąd, przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. zawierają definicję ceny transferowej, wskutek czego niepoprawnym jest powoływanie się na wykładnię językową pojęcia „transakcji” czy „ceny kontrolowanej”, jak miało to miejsce w wydanej przez DKIS interpretacji indywidualnej. Pojęcia te bowiem, rozumiane zgodnie ze znaczeniem językowym, doprowadziły, w ocenie sądu, do błędnego przekonania, że w ramach analizowanego stanu faktycznego nie występuje cena transferowa ani cena transakcyjna, z uwagi ma jej nierynkowy charakter. Jak wskazano w sentencji wyroku, „Przyjmując sposób interpretacji dokonany przez organ, należałoby wnioskować, iż nie występowałaby transakcja, którą należałoby wskazać w dokumentacji podatkowej”. W praktyce jednak nie taki był zamysł ustawodawcy w zakresie zmienianych przepisów. WSA zwróciło również uwagę na fakt, że zgodnie z zamysłem i podejściem DKIS, wszelkie specyficzne świadczenia (a nawet dostawy towarów), które nie są szerzej rozpoznawalne na rynku, uniemożliwiałyby przeprowadzenie takiej transakcji oraz złożenia oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych, nie narażając się na sankcje wynikające z Kodeksu karnego skarbowego. Sąd zauważył również, że w przedmiotowej sprawie podatnik deklaruje wyższy podatek niżby się należało, wskutek czego nie dochodzi do erozji podatkowej przewidzianej w art. 11c Ustawy o CIT. Finalnie więc WSA, poprzez uchylenie negatywnej interpretacji, przyznało rację podatnikowi. Tym samym, w świetle wydanego wyroku, w sytuacji, w której podatnik otrzyma nieodpłatne poręczenie i rozpozna, na cele podatkowe, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń na rynkowym poziomie, będzie on uprawniony do złożenia oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych, w części o której mowa w art. 11m ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT. Opisywany wyrok WSA przywraca nadzieję tym podatnikom, którzy mają styczność z nieodpłatnymi poręczeniami grupowymi. WSA słusznie zinterpretowało obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. przepisy wskazując, że w przypadku nieodpłatnych poręczeń, dopuszczalnym z perspektywy przepisów o cenach transferowych będzie rozpoznanie, na cele podatkowe, przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Pozostaje wierzyć, że taka interpretacja przepisów utrwali się w linii orzeczniczej i będzie kontynuowana w wydawanych interpretacjach oraz wyrokach.