Ładowanie pojazdów elektrycznych stanowi „dostawę towarów” – wyrok TSUE

20 kwietnia 2023 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydał wyrok w sprawie o sygn. C-282/22. Trybunał uznał, że świadczenie, które składa się z udostępnienia urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych, zapewnienia przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów tego pojazdu oraz niezbędnego wsparcia technicznego i usług informatycznych, stanowi „dostawę towarów”[1].

Stan faktyczny sprawy

Sprawa dotyczy podatnika, który planował prowadzić działalność polegającą na instalowaniu i eksploatacji ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Wysokość pobieranego wynagrodzenia miała być uzależniona w szczególności od czasu ładowania samochodu, a także od standardu konektora wybranego przez użytkownika.

Każdorazowo realizowane świadczenia miały obejmować: udostępnienie urządzeń do ładowania, zapewnienie przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów pojazdu oraz niezbędne wsparcie techniczne. Dodatkowym elementem miała być specjalna platforma, strona internetowa lub aplikacja.

Pytanie prejudycjalne

Naczelny Sądu Administracyjny (dalej: NSA), przed którym toczyła się sprawa, wystąpił do TSUE z pytaniem prejudycjalnym, które dotyczyło tego, czy świadczenie, które jest przedmiotem sporu, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 14 ust. 1 Dyrektywy VAT, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 24 ust. 1 dyrektywy.

TSUE przytoczył następujące wnioski:

1. Transakcja, która polega na przepływie energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego, stanowi dostawę towarów. Transakcja ta upoważnia bowiem użytkownika stacji ładowania do konsumpcji (w celu napędu pojazdu) przekazywanej energii elektrycznej, która jest zrównana z rzeczą.
2. Przyznanie dostępu do urządzeń do ładowania jest minimalnym świadczeniem usług, które jest nierozerwalnie związane z dostawą energii elektrycznej. Z tego też względu nie może być brane pod uwagę przy ocenie części, jaką świadczenie usług stanowi w całości złożonej transakcji, która obejmuje również dostawę energii elektrycznej.
3. Wsparcie techniczne nie jest celem samym w sobie, lecz środkiem służącym jak najlepszemu skorzystaniu z dostawy energii elektrycznej, która jest niezbędna do napędu pojazdu elektrycznego. Jest to usługa pomocnicza w stosunku do dostawy energii elektrycznej.
4. Powyższe ma miejsce również w przypadku udostępnienia aplikacji informatycznych.

Rozstrzygnięcie TSUE

Po przeanalizowaniu sprawy TSUE orzekł, że przepisy Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że jedno złożone świadczenie składające się z:

• udostępnienia urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych (w tym integracji ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu),
• zapewnienia przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów tego pojazdu,
• niezbędnego wsparcia technicznego dla zainteresowanych użytkowników,
• udostępnienia aplikacji informatycznych umożliwiających zainteresowanemu użytkownikowi rezerwację konektora, podgląd historii transakcji oraz wpłatę środków gromadzonych w portfelu cyfrowym w celu wykorzystania do płatności za ładowanie

stanowi „dostawę towarów” na gruncie omawianych regulacji.

Konsekwencje dla VAT

Dotychczas ładowanie samochodów elektrycznych postrzegane było dwojako. Najnowszy wyrok powinien w najbliższym czasie przełożyć się na ukształtowanie jednolitej linii interpretacyjnej w zakresie podatku VAT. 

Przyjęcie, że ładowanie samochodów elektrycznych jest dostawą towarów, będzie miało także wpływ na transakcje z podmiotami zagranicznymi. Zgodnie z zasadami opodatkowania VAT wyrok wpływa na kwestie związane z ustaleniem miejsca dostawy towaru czy momentu powstania obowiązku podatkowego.

_____

[1] W rozumieniu art. 14 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienioną dyrektywą Rady 2009/162/UE z 22 grudnia 2009 r. (dalej: Dyrektywa VAT).