Koszty dodatkowe związane z obsługą leasingu finansowego to element dostawy

Niedawny wyrok WSA z dnia 31 lipca 2018 roku (sygn. akt III SA/Wa 3068/17) to już kolejna sądowa batalia, dotycząca prawidłowego rozliczenia VAT od opłat dodatkowych naliczanych przy leasingu finansowym. Tym razem szala zwycięstwa przechyliła się na stronę fiskusa.

Sprawa dotyczyła VAT od opłat dodatkowych naliczanych przy leasingu finansowym.
We wniosku o interpretację bank wyjaśnił, że umowa leasingu finansowego obejmuje wynagrodzenie, na które składa się część kapitałowa i odsetkowa. A poza tym, w ramach zawartej umowy leasingu finansowego bank świadczy usługi dodatkowe. Lista tych dodatkowych czynności, obejmuje m.in.: opłaty z tytułu czynności administracyjnych, rejestrację pojazdu, ubezpieczenie, podatek od nieruchomości, podatek od środków transportu w przypadku pojazdów.

W ocenie banku charakter dodatkowych czynności wskazuje, że nie są one związane z dostawą towaru jako taką, lecz z utrzymaniem oraz bieżącą obsługą przedmiotu leasingu. Jak przekonywał bank, choć usługi te co prawda dotyczą przedmiotu leasingu, to jednak ich świadczenie nie jest dokonywane w ramach dostawy (wydania) przedmiotu leasingu, lecz z uwagi na inne okoliczności. Poza tym nie jest możliwe przewidzenie, czy poszczególne czynności w ogóle będą miały miejsce jak również, jaka będzie wysokość opłat. Głównie dlatego, że część z nich może być wykonywana przez okres wielu lat po zawarciu samej umowy leasingu (np. nawet dziesięć i więcej lat). Zdaniem banku te okoliczności przesądzały za uznaniem, że świadczone usługi dodatkowe stanowią odrębne wynagrodzenie od przedmiotu leasingu – nie stanowią zatem dostawy towarów. Bank przekonywał, że nie musi korygować faktur. Obowiązek wystawienia faktury korygującej wystąpi bowiem tylko wtedy, gdy zmianie uległy pozycje (elementy kalkulacyjne) uwzględnione w fakturze dokumentującej dostawę towaru, a więc np. kwota należna za dostawę przedmiotu leasingu.

Tak przedstawionej argumentacji nie podzielił zarówno organ interpretacyjny, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny. Sąd co prawda zgodził się z bankiem, że dostawy przedmiotu leasingu oraz istoty świadczonych czynności dodatkowych nie można odrywać od umowy leasingu finansowego – przecież bez podstawy prawnej mogłyby być uznane za bezzasadne. To jednak Sąd uznał, że są to należności bezpośrednio związane z odpłatną dostawą przedmiotu leasingu i stanowią element kwoty należnej z tytułu jej świadczenia

To już kolejne orzeczenie, które dotyka bardzo delikatnej kwestii świadczeń kompleksowych i rozdziału poszczególnych jego części funkcjonujących niejako obok istoty przedmiotu umowy. Temat ten był przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE. I choć zostały już sformułowane przesłanki kwalifikowania kompleksowego świadczenia, to jednak wątpliwości w tym zakresie nie maleją. A co ciekawe, stawka dla poprawnej identyfikacji danego świadczenia wzrasta szczególnie wówczas, gdy poszczególne składowe tego kompleksowego świadczenia powinny być opodatkowane różnymi stawkami VAT. W analizowanej sprawie zarówno organ interpretacyjny jak i sąd administracyjny uznały, że istnieje ścisły związek dodatkowych usług świadczonych przez bank z przedmiotem leasingu – choć nota bene na tle przedstawionego stanu faktycznego można również doszukać się argumentów przeciwnych. Nie bez znaczenia pozostaje również kwestia praktyczna i konieczność skorygowania rozliczeń z leasingobiorcami.