Interpretacja ogólna w sprawie VAT i kart paliwowych

15 lutego br. Minister Finansów wydał interpretację ogólną w sprawie VAT i kart paliwowych (PT9.8101.3.2020).

Na jej wydanie podatnicy czekali długo – praktycznie od momentu wydania przez Trybunał Sprawiedliwości UE wyroku w sprawie C-235/18 Vega International (w maju 2019 r.), który na nowo otworzył dyskusję na temat kwalifikacji dla celów VAT rozliczenia paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych.

Formuł rozliczenia jest wiele jednak w praktyce kluczowe role grają 3 podmioty:

• sprzedawca paliwa,
• podmiot, który emitował/przekazał kartę paliwową
• posiadacz karty, który pobierając paliwo na stacji „płaci” za nie okazując kartę paliwową.

W ustalonych okresach operator stacji paliwowej obciążą emitenta karty (względnie inny wskazany podmiot) a na tej podstawie emitent karty obciąża jej posiadacza.

Zazwyczaj strony przyjmują, że w takim modelu (który może być tez bardziej skomplikowany i obejmować więcej podmiotów) sprzedawca paliwa sprzedaje je emitentowi karty a ten odprzedaje je posiadaczowi karty, który pobrał paliwo na stacji.

To prosty i korzystny dla wszystkich uczestników model rozliczenia. Co więcej – nietworzący żadnego ryzyka także dla budżetu.

I tę formułę zakwestionował TSUE w powyższym wyroku uznając, że w wielu przypadkach nie będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów pomiędzy wszystkimi uczestnikami transakcji ale z jedną dostawą towarów (między operatorem stacji a podmiotem pobierającym paliwo na tej stacji) oraz z usługami świadczonymi przez podmiot, który wydał kartę paliwową podatnikowi, który następnie skorzystał z niej na stacji paliwowej.

Ta różnica w kwalifikacji VAT ma kolosalne znaczenie dla podatników, w aspekcie prawidłowości naliczenia podatku należnego na fakturze i w konsekwencji prawa nabywcy do odliczenia z niej podatku naliczonego. Kwestia dotyczy więc praktycznie nie tylko branży flotowej (leasingowej, car management, firm oferujących karty paliwowe) ale również ich klientów (od leasingobiorców, firmy transportowe, po producentów/ dystrybutorów, którzy prowadzą działalność z wykorzystaniem floty pojazdów).

Nic więc dziwnego, że część podatników postanowiła zabezpieczyć swoją pozycję podatkową w postaci interpretacji indywidualnych.

Problem jednak w tym, że w związku z wejściem w życie pakietu zmian do ustawy o VAT (tzw, pakiet Slim VAT) od 1 stycznia br. uchyleniu uległ art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, który był podstawą części wydanych interpretacji indywidualnych w sprawie kart paliwowych. W konsekwencji pojawiła kolejna wątpliwość odnośnie mocy ochronnej przysługującej podatnikom z posiadanych interpretacji podatkowych (jeśli bowiem interpretacje były oparte na art. 7 ust 8 ustawy to uchylenie tego przepisu automatycznie spowodowało utratę mocy ochronnej takiej interpretacji).

Adresując powyższe wątpliwości Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną, w której wskazało na kryteria, które muszą być spełnione łącznie, aby kwalifikować powyższe transakcje jako usługę dla celów VAT:

• nabycie paliwa przez odbiorcę (posiadacza karty) następuje bezpośrednio od dostawców prowadzących stacje paliw;
• wyłącznie odbiorca decyduje o sposobach nabycia paliwa (wyborze miejsca nabycia), ilości oraz jakości paliwa, momencie zakupu i sposobie wykorzystania paliwa;
• odbiorca (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) ponosi całość kosztów związanych z nabyciem paliwa;
• rola podmiotu pośredniczącego ogranicza się do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć towar.

To wybitnie nieprecyzyjnie określone kryteria.

Co jednak ważne, to fakt, że jeśli co najmniej jedno z powyższych kryteriów nie zostanie spełnione wówczas transakcje pomiędzy operatorem stacji, emitentem karty i posiadaczem karty – będą w dalszym ciągu traktowane jako łańcuchowe dostawy towarów.

Jeżeli więc wydajecie Państwo karty paliwowe swoim klientom albo jeżeli korzystacie z kart paliwowych otrzymanych od swoich kontrahentów, sugerujemy aby niezwłocznie przeanalizowali  Państwo umowy, na podstawie których rozliczacie zakupy towarów na stacjach paliwowych „opłacone” takimi kartami aby ustalić czy warunki transakcji pozwalają na przyjęcie, że mamy do czynienia z dostawami łańcuchowymi czy też ze świadczeniem usług. Konsekwencje niedostosowania rozliczeń do nowej praktyki mogą być bowiem bardzo poważne – zwłaszcza w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.