GloBE: Porozumienie w sprawie dyrektywy DAC9

Rada Unii Europejskiej – w komunikacie prasowym z 11 marca 2025 r. – ogłosiła, że udało się osiągnąć porozumienie polityczne w sprawie nowelizacji dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej (w ramach tzw. dyrektywy zmieniającej, określanej jako DAC9). Nowelizacja ma na celu usprawnić współpracę między administracjami krajowymi w zakresie wymiany informacji GloBE.

Ułatwienie wykonywania obowiązków sprawozdawczych GloBE

W komunikacie czytamy, że zmiany mają znacząco ułatwić wykonywanie obowiązków sprawozdawczych wynikających z dyrektywy Rady (UE) 2022/2523 z 14 grudnia 2022 r. w sprawie zapewnienia globalnego minimalnego poziomu opodatkowania międzynarodowych grup przedsiębiorstw oraz dużych grup krajowych w Unii – które to obowiązki ciążą na międzynarodowych i krajowych grupach. Po zmianach, przedsiębiorstwa objęte GloBE będą mogły wypełnić tylko jeden formularz, w którym zawrą wszystkie wymagane informacje o opodatkowaniu wyrównawczym.

Wprowadzone zmiany pozwolą na uznanie, że informacja GIR (ang. GloBE Information Return) zostanie złożona w danym państwie członkowskim UE (np. w państwie siedziby UPE – ang. Ultimate Parent Entity), nie wystąpi potrzeba składania tej informacji w państwach, w których mają siedzibę inne niż składająca GIR jednostki składowe z międzynarodowej grupy objętej wymogami GloBE. Zastosowanie znajdzie tu zasada tzw. „jednego okienka” – takie rozwiązanie będzie zatem skutkować zmniejszeniem obciążeń administracyjnych związanych z wdrożeniem GloBE (zwłaszcza dla jednostek składowych niestanowiących UPE, które nie zostały dodatkowo wyznaczone – jako destignated filing entities – do złożenia GIR.

Skutki dyrektywy dla państw członkowskich UE

Zmiana dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej (w ramach nowelizacji określanej jako DAC9) będzie miała również szczególne znaczenie dla poszczególnych państw członkowskich UE – gdyż będzie skutkować brakiem konieczności zawierania pomiędzy państwami członkowskimi UE bilateralnych umów w sprawie wymiany informacji o podatku wyrównawczym.

Powyższe ma szczególne znaczenie w kontekście art. 133 ust. 4 ustawy z 6 listopada 2024 r. o opodatkowaniu wyrównawczym jednostek składowych grup międzynarodowych i krajowych. Z treści tego przepisu wynika, że obowiązek składania informacji o opodatkowaniu wyrównawczym nie powstanie po stronie polskiej jednostki składowej wchodzącej w skład grupy GloBE, o ile odpowiednia (odpowiadająca treściowo informacji o opodatkowaniu wyrównawczym) informacja została złożona właściwemu organowi podatkowemu jurysdykcji, z którą Polska zawarła kwalifikowaną umowę o wymianie informacji o opodatkowaniu wyrównawczym, obowiązującą w odniesieniu do roku podatkowego. Istotne jest jednakże to, aby odpowiednia informacja została złożona przez UPE grupy międzynarodowej zlokalizowana poza Polską lub jednostką spoza Polski wyznaczoną do tego celu przez UPE (ale niebędącą UPE).

W przypadku państw spoza UE, nadal konieczne będzie zawarcie przez Polską – z daną jurysdykcją – kwalifikowanej umowy o wymianie informacji o opodatkowaniu wyrównawczym, obowiązującej w odniesieniu do roku podatkowego. Za kwalifikowaną umowę będzie się uznawać – w zgodzie z art. 133 ust. 5 ustawy GloBE – dwustronną albo wielostronną umowę lub porozumienie, zawarte przez właściwy organ podatkowy Polski z właściwym organem podatkowym innej jurysdykcji lub właściwymi organami podatkowymi innych jurysdykcji, przewidujące automatyczną wymianę informacji o opodatkowaniu wyrównawczym.

Do kiedy należy implementować DAC9?

Państwa członkowskie będą miały czas na implementację DAC9 do 31 grudnia 2025 r.

Trend deregulacyjny w obszarze podatkowym

Ww. porozumienie wpisuje się w trend prezentowany przez UE w obszarze podatkowym. W innym komunikacie prasowym z tego samego dnia czytamy, że Rada UE zgadza się na przeprowadzenie reform mających na celu utrzymania konkurencyjności unijnej gospodarki. Rada UE zaproponowała wprowadzenie zmian dotyczących zasad uchwalania nowych podatków. Zasady te mają opierać się na czterech założeniach:

1. zmniejszenie obciążeń raportowych, administracyjnych i z zakresu tzw. compliance;
2. uchylenie nieprzystających do obecnych realiów gospodarczych przepisów podatkowych;
3. zwiększenie przejrzystości w zakresie uchwalania nowych przepisów podatkowych;
4. usprawnienie i ulepszenie wprowadzania nowych przepisów podatkowych, w tym w zakresie nakładania nowych obowiązków sprawozdawczych.