Jak liczyć limit kosztów finansowania dłużnego zaliczanych do kosztów podatkowych?
Od 1 stycznia 2018 r. zasady cienkiej kapitalizacji zostały zastąpione przepisami limitującymi zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów określonych kosztów finansowania dłużnego (np. odsetek). Nowe regulacje przewidują, że nadwyżka kosztów finansowania dłużnego w części przekraczającej 30% EBITDA (podatkowej) danego podatnika podlega wyłączeniu z jego kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym. Jednocześnie, zgodnie ze wspomnianymi przepisami, limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów określonych kosztów finansowania dłużnego nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 mln zł.
Pojawia się zatem pytanie, jak w praktyce liczyć opisany limit?
Generalnie, można przyjąć dwa podejścia:
- Nadwyżka kosztów finansowania dłużnego stanowiąca koszty uzyskania przychodów = 30% EBITDA + 3 mln zł; albo
- Nadwyżka kosztów finansowania dłużnego stanowiąca koszty uzyskania przychodów = 30% EBITDA albo 3 mln zł (w zależności od tego, która z wartości jest większa).