Podatnicy odliczą „koszty pracownicze” w ramach ulgi na ekspansję

Od 2022 roku podatnicy CIT (oraz PIT) mogą skorzystać z ulgi na ekspansję, która uprawnia do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na działania mające na celu zwiększenie sprzedaży samodzielnie wytworzonych produktów.

Ustawa o CIT umożliwia odliczenie 200% poniesionych kosztów – nie więcej jednak niż 1 mln PLN w ciągu jednego roku podatkowego – o ile u podatnika pojawi się dochód. Odliczeniu podlegają, wymienione w art. 18eb ust. 7 pkt 1-5 ustawy o CIT, m.in. koszty uczestnictwa w targach, koszty działań promocyjno-informacyjnych, koszty przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż, np. dotyczącej certyfikacji czy przystąpienia do przetargu.

Jedną z kategorii wydatków budzących najwięcej – w naszej ocenie zupełnie nieuzasadnionych – wątpliwości, są tzw. „koszty pracownicze” i możliwość uwzględnienia ich w uldze na ekspansję.

Kategoria ta pojawia się w sposób co najmniej zaskakujący, w interpretacjach indywidualnych, wybranych wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych oraz projekcie objaśnień do omawianej ulgi, w sytuacji, w której żaden przepis ustawy podatkowej pojęciem tym się nie posługuje, w szczególności, jeśli chodzi o ulgę na ekspansję.

Nieoczywiste wnioski z oczywistego przepisu

Koncepcja opiera się na zapisie ustawy, zgodnie z którym do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć koszty uczestnictwa w targach, poniesione na, m.in. zakup biletów lotniczych dla pracowników oraz ich zakwaterowanie i wyżywienie. Na tej podstawie wyprowadzany jest wniosek, że istnieje (jakaś) kategoria „kosztów pracowniczych”, i że do kategorii tej, w ramach ulgi na ekspansję, można zliczyć właśnie wyłącznie te na rzecz pracowników, które są poniesione na zakup dla nich biletów, ich zakwaterowanie oraz wyżywienie, związane z uczestnictwem w targach.

Pogląd taki przedstawił np. WSA w Białymstoku w wyroku z 24 stycznia 2024 r. sygn. I SA/Bk 465/23. W ocenie sądu, jedynymi kosztami pracowniczymi, jakie można zakwalifikować w ramach ulgi, są te wymienione w ramach kosztów uczestnictwa w targach. Przemawiający za takim stwierdzeniem, zdaniem sądu, był fakt, że ustawodawca wśród wymienionych wydatków zawarł wprost słowo „pracownik”, a objęcie ulgą kosztów pracowniczych w ramach pozostałych działań stanowiłoby wykładnię rozszerzającą.

Podobną informację można znaleźć w projekcie objaśnień dot. ulgi na ekspansję Ministerstwa Finansów z 25 września 2023 r. Nie można jednak uznać przedstawionego tam uzasadnienia za przekonywujące. Konsekwentnie analogiczną wykładnię przepisów prezentuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Trudno w tym wszystkim doszukać się logiki. Jak wspomnieliśmy, przepisy o uldze mówią wyłącznie o „kosztach” i w żadnym miejscu nie posługują się pojęciem „kosztów pracowniczych”. W ustawie również brakuje definicji tego zwrotu. Opisywana wyżej wykładnia wymagałaby wprost stwierdzenia, że – przykładowo – kosztami kwalifikowanymi są koszty działał promocyjno-marketingowych, z wyjątkiem kosztów wynagrodzeń, dodatków, diet, itd. wypłacanych pracownikom. Ograniczenia takiego jednak w przepisach nie ma – jedyne ograniczenie dotyczy kosztów uczestnictwa w targach. Należy więc uznać, że wszelkie koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi, związane z przygotowaniem dokumentacji przetargowej czy certyfikacyjnej jak też ponoszone na dostosowanie opakowań, mogą stanowić koszty kwalifikowane. Dotyczy to także wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w ww. procesy i innych… „kosztów pracowniczych” .

Głos rozsądku z Poznania

Trafnie sytuację ocenił WSA w Poznaniu w wyroku z 31 lipca 2024 r. sygn. I SA/Po 207/24. WSA potwierdził, że w ramach działań promocyjno-informacyjnych i dokumentacyjnych podatnik ma prawo zaliczyć koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w te procesy, jako koszty kwalifikujące do ulgi.

Sąd podkreślił, że w ramach kosztów uczestnictwa w targach, ustawodawca wyraźnie zawęził zakres kwalifikowanych „kosztów pracowniczych” do kosztów zakupu biletów lotniczych, zakwaterowania i wyżywienia, nie wykluczając jednak objęcia ulgą kosztów wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w pozostałą działalność promocyjno-informacyjną czy przygotowywanie dokumentacji: nie można zgodzić się z wykluczeniem przez organ z tych kosztów wydatków na wynagrodzenia pracowników prowadzących stronę internetową informującą o produktach wytworzonych przez spółkę; wynagrodzeń pracowników zamawiających materiały reklamowe, przygotowujących i wstawiających posty w mediach społecznościowych, zbierających i przygotowujących dane do gazetki firmowej; wynagrodzenia specjalisty ds. L. M. za czas pracy poświęcony na przygotowanie opracowań graficznych materiałów reklamowych. Wszystkie powyższe działania, za które pracownicy spółki otrzymują wynagrodzenie ocenić należy pod kątem, czy stanowią one działania promocyjno-informacyjne dotyczące wytworzonych przez podatnika produktów

I to jest jedyne kryterium.

Podsumowanie

Ulga na ekspansję pozwala odliczyć od podstawy opodatkowania wydatki ponoszone m.in. na promocję własnych produktów. W niektórych przedsiębiorstwach są to stałe koszty działalności. Oznacza to, że rozliczenie ulgi powinno niejako następować automatycznie, po zweryfikowaniu spełnienia pozostałych jej warunków.  W MDDP pomagamy w przygotowaniu się do rozliczenia i samym rozliczeniu tej, oraz innych ulg podatkowych.