Mechanizm safe harbour w największych gospodarkach świata

Coraz więcej państw wprowadza mechanizmy związane z bezpieczną przystanią (tzw. safe harbour). Jest to dla podatników znaczne ułatwienie w rozliczeniach z podmiotami powiązanymi.

Wśród największych gospodarek świata przepisy te można spotkać w USA, Indiach, Korei Południowej, Rosji, Australii, Hiszpanii, Meksyku, Austrii czy w Niderlandach.

Większość z nich zdecydowała się na przyjęcie rozwiązań safe harbour w zakresie pożyczek. Jednak coraz częściej państwa decydują się na rozszerzenie rozwiązania na transakcje dotyczące usług o niskiej wartości dodanej.

W Polsce mechanizm safe harbour stosuje się zarówno do pożyczek, jak i usług o niskiej wartości dodanej.

W przypadku pożyczek organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania tej pożyczki, jeżeli łącznie spełnione są określone w ustawie warunki (np. odpowiednie oprocentowanie określone w obwieszczeniu Ministra finansów czy kapitał i okres pożyczki).

W przypadku usług o niskiej wartości dodanej, za rynkowe uznaje się m.in. transakcje:

• w których ustalono narzut na kosztach w wysokości nie więcej niż 5% kosztów przy nabyciu usług/ nie mniej niż 5% kosztów przy świadczeniu usług,
• w których usługodawca nie ma siedziby w raju podatkowym,
• dla których podmiot posiada odpowiednią, szczegółową kalkulację i opis transakcji, wraz z analizą funkcjonalną.

Przykładem tego typu usług mogą być np. usługi wsparcia administracyjnego, księgowe czy marketingowe. Należy podkreślić, że usługi te powinny mieć charakter usług wspomagających działalność gospodarczą usługobiorcy i nie mogą stanowić głównego przedmiotu działalności grupy podmiotów powiązanych.

Poniżej przedstawimy zasady i przykłady zastosowania przepisów w kilku z największych gospodarek świata.

Mechanizm safe harbour w USA

W USA wprowadzono mechanizm safe harbour w odniesieniu do usług o niskiej wartości dodanej w zbliżonym zakresie jak w Polsce. Usługi (low margin covered services) te to transakcje usług wewnątrzgrupowych, dla których mediana porównywalnego narzutu na całkowitych kosztach usług jest mniejsza lub równa 7%. Mechanizm nie może zostać zastosowany w przypadku takich transakcji, jak transakcje finansowe czy ubezpieczeniowe. Przykładem usług o niskiej wartości dodanej w przepisach amerykańskich wskazano usługi weryfikacji danych.

Przykład 1:

Spółka P, spółka Q i spółka R są producentami artykułów przemysłowych. Dział księgowości przedsiębiorstwa P dokonuje okresowych przeglądów informacji dotyczących zobowiązań przedsiębiorstwa P, przedsiębiorstwa Q i przedsiębiorstwa R i identyfikuje wszelkie nieścisłości w zapisach, takie jak podwójne płatności i podwójne obciążenia.

Biorąc pod uwagę informacje dotyczące działalności spółek P, Q i R podatnik mógłby w uzasadniony sposób stwierdzić, że usługi te nie przyczyniają się w istotny sposób do uzyskania przez grupę podmiotów kluczowych przewag konkurencyjnych, podstawowych zdolności lub podstawowego ryzyka powodzenia lub niepowodzenia działalności grupy. Jeżeli usługi te spełniają pozostałe wymogi (np. brak wyłączeń z uwagi na przedmiot działalności), spółka P będzie mogła obciążyć tymi usługami przedsiębiorstwo Q i przedsiębiorstwo R zgodnie z mechanizmem safe harbour.

Safe harbour w Indiach

Indie wprowadziły mechanizm safe harbour dla zakupu usług wewnątrzgrupowych o niskiej wartości dodanej. Zgodnie z regułą zapłata narzutu o wartości co najwyżej 5% od odpowiednich kosztów, poniesionych przez usługodawcę, jest objęta zasadą „bezpiecznej przystani”. Warunkiem jest, aby całość wartości transakcji, łącznie z narzutem, nie przekraczała kwoty 100 mln rupii w danym roku obrotowym.

Safe harbour w Austrii

Zgodnie z nowymi austriackimi wytycznymi od 2022 roku w przypadku usług o charakterze rutynowym w ramach transakcji wewnątrzgrupowych można stosować narzut w wysokości od 3% do 10% (najczęściej 5%). Zastosowanie wskazanego narzutu zwalnia z obowiązku sporządzania analizy porównawczej.

Safe harbour w Niderlandach

Mechanizm safe harbour dostępny jest również dla podatników w Niderlandach. Narzut w wysokości 5% w transakcjach usług o niskiej wartości dodanej jest uznawany za rynkowy. Poniżej przedstawiliśmy przykład wskazany w niderlandzkich regulacjach:

Przykład 2:

Dział pomocy technicznej zajmuje się jedynie pytaniami pracowników różnych podmiotów z grupy, dotyczącymi działania systemu komputerowego, używanego oprogramowania i rozwiązywania drobnych problemów użytkowników. W oparciu o charakter działalności, jej skalę oraz wartość dodaną podatnik wskazuje, że usługi działu pomocy technicznej nie są podstawową działalnością grupy i argumentuje, że wnosi ona znikomą wartość dodaną w stosunku do głównej działalności. W takim przypadku wystarczające jest przeniesienie wszystkich istotnych kosztów rzeczywistych z narzutem zysku w wysokości 5%.

***

Zapraszamy do kontaktu, jeżeli mają Państwo wątpliwości w zakresie zastosowania mechanizmu safe harbour. Chętnie odciążymy Państwa w tym zakresie.