Niejednoznaczne przepisy podatkowe należy interpretować na korzyść podatnika

Kiedy reguła rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika wchodziła do porządku prawnego, wielu ekspertów obawiało się, że może ona okazać się przepisem martwym. Trudno się temu dziwić. Bezpośrednim adresatem normy wynikającej z przepisu art. 2a Ordynacji podatkowej jest organ podatkowy i to jego – rzeczywiste i uzasadnione – wątpliwości, a nie wątpliwości podatnika mają przesądzać o możliwości zastosowania klauzuli.  Organy podatkowe natomiast niechętnie stwierdzają, że jakikolwiek przepis jest niejasny. Nie inaczej było w przypadku wykładni, obowiązującego od 1 stycznia 2018 r., przepisu dotyczącego podatku minimalnego od budynków komercyjnych. Na jego gruncie podatnik powziął wątpliwości, w jaki sposób ustalać podstawę opodatkowania od przychodów z budynków, podlegających amortyzacji. Jego zdaniem, skoro przychód stanowi ustalana na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa budynku, to wartość ta powinna być pomniejszana o wartość dokonywanych odpisów amortyzacyjnych w poprzednich miesiącach. W innym wypadku dochodziłoby do pominięcia sensu części treści art. 24b ust. 3 Ustawy o CIT, który posługuje się pojęciem wartości początkowej „ustalanej na pierwszy dzień każdego miesiąca”. Organ podatkowy z tym się jednak nie zgodził. W jego przekonaniu, gdy prawodawca posługuje się pojęciem „wartości początkowej”, to nie ma żadnych wątpliwości, że chodzi o wartość niepomniejszoną o odpisy amortyzacyjne i wykluczył możliwość jakiejkolwiek rozbieżności interpretacyjnej na tym gruncie. Na szczęście, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił stanowiska organu podatkowego i zwrócił uwagę, że w istocie przepis ten budzi znaczne wątpliwości interpretacyjne, tym samym nie można interpretować go na niekorzyść podatnika. W szczególności sąd zauważył, że nie da się z niego wywieść, że zakazuje on pomniejszania wartości początkowej budynku o dokonane odpisy amortyzacyjne. W konsekwencji, sąd nakazał organowi  pochylić się jeszcze raz nad wykładnią tego przepisu, tym razem mając na uwadze klauzulę rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika. Z powyższego wyroku, po prawomocnym zakończeniu postępowania, mogą potencjalnie wypłynąć dwie pozytywne konkluzje dla podatników. Po pierwsze, klauzula in dubio pro tributario ma znaczenie nawet, gdy organ podatkowy nie ujawni swoich wątpliwości interpretacyjnych. Po drugie, podstawa obliczania podatku minimalnego powinna ulegać pomniejszeniu wskutek amortyzacji podatkowej. Wyrok WSA w Warszawie z 17 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1905/18