6. metoda weryfikacji cen transferowych – Techniki wyceny

Ceny transferowe mogą wpływać na wysokość dochodów opodatkowanych w różnych krajach. Ustal je na poziomie, na którym ustaliłyby je między sobą podmioty niepowiązane. Jak to zrobić?

Do weryfikacji cen ustalanych pomiędzy podmiotami powiązanymi służą różne metody weryfikacji cen transferowych. Jest 5 podstawowych metod, między innymi metoda koszt plus czy porównywalnej ceny niekontrolowanej (PCN).

Rynkowości nie da się jednak zawsze ustalić jedną z nich. Wtedy z pomocą przychodzi 6. metoda: techniki wyceny (ang. valuation techniques). Stosuj ją, gdy standardowe metody są niewystarczające albo nieodpowiednie.

Czym jest 6. metoda – Techniki wyceny?

Techniki wyceny to określanie wartości transakcji na podstawie wyceny rynkowej wartości, np. metodami dochodowymi, kosztowymi lub porównawczymi.

Techniki wyceny zastosujesz więc głównie, gdy na rynku nie znajdziesz porównywalnych transakcji. To często transakcje, które dotyczą unikalnych dóbr niematerialnych: patentów, znaków towarowych, know-how. Po techniki wyceny sięga się również przy wycenie przedsiębiorstw lub innych aktywów o trudnej do określenia wartości albo cenie rynkowej.

Jak zastosować 6. metodę w praktyce?

Potrzebujesz szczegółowej analizy finansowej i rynkowej, aby określić wartość przedmiotu transakcji. Masz do wyboru różne podejścia:

Podejście dochodowe (income approach) – wartość oceniasz na podstawie przyszłych przepływów pieniężnych, które może wygenerować dane aktywo. Przykładowo, wartość patentu możesz określić na podstawie prognozowanych z niego zysków.

Podejście porównawcze (market approach) – porównujesz cenę transakcji do podobnych transakcji, które zrealizowały na rynku niezależne podmioty. Możesz też porównywać w oparciu o odpowiednie mnożniki rentowności porównywalnych podmiotów.

Podejście kosztowe (cost approach) – określasz wartość na podstawie kosztów odtworzenia lub zakupu danego aktywa. Dobrym przykładem jest wycena wartości fabryki na podstawie kosztów jej budowy.

Różnice w stosowaniu 6. metody w krajach OECD

Generalnie kraje OECD stosują te same podstawowe zasady. Występują jednak dość znaczne różnice w ich interpretacji. Oto kilka przykładów:

Dostępność danych rynkowych: W niektórych krajach, np. USA, dostęp do szczegółowych danych porównywalnych jest znacznie lepszy niż w innych. Może to wpływać na wybór metody i precyzję wyceny.

Szczegółowość regulacji krajowych: Każdy kraj ma swoje specyficzne przepisy, które regulują metodologię cen transferowych. W Polsce i w Stanach Zjednoczonych przewidują one możliwość skorzystania z sześciu metod weryfikacji cen transferowych. Z kolei przepisy we Francji, Finlandii czy Norwegii nie wskazują żadnej z metod wprost.

Akceptacja technik wyceny: Techniki wyceny nie są globalnie dopuszczalną metodą ustalania cen transferowych. W Niemczech czy Zjednoczonym Królestwie techniki wyceny nie są wskazane w przepisach jako jedna z metod cen transferowych. Inaczej jest np. w Polsce, Danii czy Hiszpanii.

Ryzyko kraju: Kraje różnią się między sobą ryzykiem prowadzenia działalności. W procesie przygotowania wyceny otrzymują zatem różne poziomy ryzyka. Ryzyko kraju wysoko rozwiniętego, np. Stanów Zjednoczonych, będzie znacząco niższe od ryzyka kraju rozwijającego się, np. Meksyku.

Podsumowanie

Techniki wyceny, czyli 6. metoda, to narzędzie, którego stosowanie może się różnić w zależności od: lokalnych regulacji, dostępności danych czy specyfiki regulacji. W procesie weryfikacji rynkowego charakteru wynagrodzenia koniecznie weź pod uwagę różnice pomiędzy krajami.

Skontaktuj się z naszymi ekspertami, aby omówić możliwości zastosowania technik wyceny w Twojej firmie. Wspólnie opracujemy strategię, która pomoże Ci uniknąć sporów z organami podatkowymi i zapewni rynkowość ustalanych cen transferowych.